This game is part of a great lore I set up on “The Phantasar Chronicles”.
The world of Phantasar has its own history, of which the story of Jake and Marrilona is only a small part.

Today I’m gonna show you a chapter of a novel currently in preparation. The story is in Dutch, but if you scroll down a bit more, you’ll see a quick English translation. Please note, this is only a draft. Spelling errors may still linger especially in the English translation I must note that the final version may be entirely different in wording than stated here.

This book takes place about 40,000 years prior to the events of The Fairy Tale REVAMPED. The land where Jake and Marrilona live was back then only inhabited by Elves, or at least as far as people know. This chapter is taken from the point of view of a girl named Palesta. She’s about to become an adult, but she’d rather remain a kid. This chapter introduces her to the reader and makes them a bit comfortable in her way of thinking. Palesta plays an important key role later in the novel.

Dutch version:

Met haar hoofd op een steen liet Palesta het koude water van de beek over haar lijf heen stromen. Honderdveertig was ze nu. Vandaag zou ze beginnen aan haar training in het gebruik van dolken en de sluipkunst. Nu kon ze zich al aardig met dolken verdedigen als dat moest, maar nu zou het echte werk beginnen. Haar vader had het de afgelopen tijd al een paar keer gezegd. Het wordt tijd dat het meisje Palesta verdwijnt en de vrouw Palesta tevoorschijn komt.
Wilde Palesta eigenlijk wel een “vrouw” worden? Een “meisje” zijn was veel leuker. Als meisje kon je lekker ravotten, in bomen klimmen of wanneer je wat rust wilt, in de beek gaan liggen, zonder je om iets te bekommeren. Vrouw zijn was maar saai. Je moest op zoek naar een man om kinderen te krijgen, daar voor gaan zorgen. Constant meehelpen het dorp te bewaken. Meehelpen naar voedsel te zoeken. En zo nog meer van die saaie rotklusjes. Moest ze nu echt een vrouw worden?
“Vrouw zijn heeft ook weer voordelen,” had heer Moriquo haar verteld. “Je hoeft niet constant aan je ouders verantwoording af te leggen als je ergens heen wilt en als er belangrijke zaken staan te gebeuren is het mogelijk dat het dorpshoofd ook naar jouw mening vraagt hetgeen hij bij een meisje nooit zou doen.”
Nou dat kon allemaal wel wezen, maar woog dat op tegen de nadelen?
Palesta deed haar ogen open en keek opzij. De beek liep dwars door het dorp dus iedereen kon haar zo zien liggen, maar omdat Elfen nu eenmaal niet opkijken van een beetje meer of minder bloot liet iedereen haar haar gang maar gaan. Palesta vond het dan ook niet erg dat iedereen haar kon zien liggen. Het nadeel was alleen dat zodra de meester zou komen ze zo gevonden zou zijn en daarom was ze liever ergens gaan liggen waar ze niet gezien kon worden. Ze mocht alleen het dorp niet uit van haar vader omdat dat zonder begeleiding te gevaarlijk zou zijn. Goed, daar hebben we dan dat voordeel waar Heer Moriquo het over had. Als “vrouw” kon ze zich wel buiten het dorp verstoppen. Het nadeel was dat het werk dat ze dan moest doen zichzelf niet deed en ze daar zeker op aangesproken zou worden, dus dat hief elkaar eigenlijk alweer op.
Het liefste zou ze aan Vrouwe Yuleria vragen of er niet een toverspreuk bestond om een meisje te blijven. Maar met het karakter waar Vrouwe Yuleria om bekend stond wist ze niet zeker of ze dat wel durfde.
“Kijk, ik word verwend. Dat is een schone aanblik in de beek.”
Palesta keek verschrikt op.
“Blijf vooral liggen,” zei een vrouw die op de kant stond. “Ik ben verzot op vrouwelijk schoon, weet je. Vooral hoe het water over je heenloopt maakt het plaatje helemaal compleet.”
“Oh,” zei Palesta en ze wist niet echt goed wat ze met dit dubbelzinnige compliment moest.
“Mijn naam is Yemira,” zei de vrouw. “Ze noemen mij ook wel de dolken-prinses. Ik was naar hier gekomen om een meisje op te leiden dat Palesta heet. Ben jij dat toevallig?”
Palesta had het liefste gelogen. Ze besefte echter dat het totaal geen zin had.
“Ja, dat ben ik.”
“Ik zou je eigenlijk korting moeten geven vanwege dat mooie beeld wat je me gepresenteerd hebt, maar ik ben bang dat mijn vriendin dan jaloers wordt,” zei Yemira. “Bovendien ben je ook een beetje te jong voor mij en denk ik dat jouw voorkeur toch naar jongens uitgaat. Maar goed, aan alles komt een einde, ook aan een mooie aanblik. Kom uit dat water en trek je kleren aan. Ik ga intussen even met je vader spreken.”
Palesta zag hoe Yemira in de richting liep van haar huis. Palesta wist dat ze er verstandig aan deed om uit het water te komen en zich snel aan te kleden zoals Yemira had opgedragen. Als ze dat nu niet zou doen zou haar vader wel komen om haar alsnog eruit te halen en dat zou niet bepaald zachtzinnig gebeuren. Ze stond op en liet nog even het water langs haar voeten stromen.
Nadat ze op de kant gekomen was kleedde ze zichzelf vlug aan en dat was net op tijd want blijkbaar had Yemira niet veel met vader te bespreken, want ze was al redelijk snel weer terug met haar vader.
“Wacht nog maar even met je bovenkleding aan te trekken,” zei Yemira.
Palesta keek verbaasd.
“Geef je bovenkleding maar even aan je vader, ik wil je even fysiek bekijken.”
Palesta gaf haar shirt aan haar vader, maar hoopte dat Yemira verdere geile praat voor zich zou gaan houden. Yemira pakte een van Palestas armen en voelde er aan en de manier waarop deed flink zeer.
“Sorry,” zei Yemira, “met je spieren zit het in ieder geval goed, trek je bovenkleding nu maar weer aan.”
Palesta trok haar kleding aan en ging op een steen zitten. Ze pakte een laars en terwijl ze deze aantrok zei Yemira.
“Wat ik jou ga leren is een kunst op zichzelf. En is totaal niet te vergelijken met wat die daar aan het doen zijn.”
Palesta keek in de richting waar Yemira wees. Daar waren Halbanor en Ellanor met houten zwaarden aan het oefenen.
“Ik zal er niet neerbuigend over doen. Wat Ellanor en zijn leerling aan het doen zijn, is vooral de directe confrontatie met de vijand aangaan. De klappen zijn hard. Die manier van vechten zal er ook voor zorgen dat de vijand de aandacht op jou houdt en dat betekent dat je jezelf goed moet beschermen. Dus zware bepakking.
“Onze manier van vechten is echter die van sluipen de vijand in het ongewisse laten en op het juiste moment toeslaan. Tsjak, dood, en het monster zal nooit de tijd hebben gehad om te beseffen wat hem overkomen is. Dus geen zware zwaarden en geen pantsers om jezelf te beschermen wat dat zou je aanwezigheid verraden. Ons nadeel is dus dat we heel kwetsbaar zijn dus uiterste voorzichtigheid is geboden.”
Palesta knikte.
“Die jongen van Ellanor heeft wel talent met het zwaard, dat moet ik hem nageven, maar als hij geen talent had zou Ellanor hem nooit tot leerling gemaakt hebben, daar ken ik die man goed genoeg voor. Is dat leuke meisje zijn dochter? Die studeerde toch genezende magie?”
“Eh, ja,” zei Palestas vader.
“Dat kan leuk worden,” zei Yemira. “Ik zal eens een woordje met Ellanor wisselen. Als jij straks wat verder bent in de opleiding kunnen we goed onze lessen met die van hem combineren.”
“Maar een sluipvechter is toch altijd alleen?” zei Palesta verbaasd.
“Goed punt,” zei Yemira, “maar sluipvechters doen niet alles alleen. Soms kunnen wij van grote waarde zijn om een krijger als Ellanor te hulp te schieten. Ellanor is misschien een groot zwaardmeester maar ook hij kan niet alles alleen, dus wat kun je dan doen? Ellanor kan ervoor zorgen dat alle vijanden vooral de aandacht op hem houden zodat jij het monster van achter kan besluipen en toeslaan. Als hij er dan voor kan zorgen dat de andere monsters jouw actie niet doorhadden kun je makkelijk doorsluipen naar de volgende prooi. Dat leuke meisje van hem kan als ze daar op getraind is ook nog haar magie aanwenden om wonden te genezen tijdens het vechten en zo kun je een mooi team vormen. Je zult dus alleen je mannetje moeten kunnen staan, maar ook in een groep.”
Palesta knikte.
“Ga eerst maar eens naar huis om te eten en haal dan ook je dolken, hoewel ik je ze bij de eerste lessen nog niet zal laten gebruiken wil ik wel zien wat voor materiaal jij hebt.”
“Goed.”
“Dan zie ik je over een vecta terug, ik ga intussen eens kijken hoe die jongen van Ellanor het doet. Zorg ook dat je kleding aanhebt die vies of beschadigd mag raken want we gaan straks de bossen in.”
Palesta liep met haar vader mee naar huis. Ze wist nog niet goed wat ze van haar nieuwe meesteres moest vinden, maar het was duidelijk dat ze haar zaken goed kende. Dit konden wel eens interessante lessen gaan worden. Misschien had “vrouw” worden dan toch nog één groot voordeel.

Quick English translation

With her head on a rock, Paleta allowed the cold water to flow over her body. Now she was one hundred and forty years old. Today she’d start her training in the usage of daggers and the art of sneaking. Now she was already able to defend herself well with daggers if she had to, but now the real work was about to begin. Her father used to say it several times lately. It was about time the girl Palesta disappeared and the woman Palesta would make her appearance.

Did Palesta even want to become a “woman”? Being a “girl” was much more fun. As a girl you could play a lot, climb trees or lie down in the shallow without having to worry about anything. Being a woman was just boring. You must seek a man to get children. You constantly had to help to guard the village, lend assistance to seek food, and more boring terrible jobs like those.

Did she really have to become a woman?
“Being a woman as its advantages too,” lord Moriquo told her. “You don’t have to tell your parents whenever you want to go somewhere and when important stuff is about to happen the head of the village could ask for your opinion too, which he’d never do with a girl.”

Well, that could be true, but did that outweigh the disadvantages?

Palesta opened her eyes and looked aside. The shallow ran straight through the village, so everybody could see her there, but since Elves don’t care about seeing somebody completely naked everybody let her be. Palesta didn’t mind everybody could see her. The bad part was just that when the master would come she’d be found soon, and that’s why she’d rather lie down on a place where she wouldn’t be found. She was only not allowed to leave the village, because her father thought that would be too dangerous. Well, there we may have an advantage lord Moriquo mentioned. As a “woman” she could hide outside the village. The bad part was that the work she had to do didn’t get done by itself, so people would speak to her about that, so that advantage was actually undone once more.

She’d love to ask Lady Yuleria if there wasn’t a spell that would allow her to be a girl forever. But with the kind of attitude Lady Yuleria was known for, she wasn’t sure she had to nerve to do so.

“Look at that, I get something nice. That’s a beautiful sight in the shallow.”
Palesta jerked up.
“Keep lying there,” said the woman standing on the shore. “I love feminine beauty, you know. Especially the way the water runs over you, makes the picture complete.”
“Oh,” Palesta said, totally confused about this rather dubious compliment.
“My name is Yemira,” the woman said. “They also call me dagger princess. I’ve come to train a girl named Palesta. Do you happen to be that girl?”
Palesta would have preferred to lie. She realised though, this would be futile.
“Yes, that’s me.”
“I should give you a discount for that beautiful sight you just gave me, but I’m afraid my girl-friend may get jealous,” Yemira said. “On top of that you’re too young for me, and I think your preference goes to boys. Anyway, everything must end, and so does a beautiful sight. Come out of the water and put on your clothes. Meanwhile I’ll have a short chat with your father.”

Palesta saw how Yemira walked in the direction of the house. Palesta knew it would be wise to get out of the water and get dressed like Yemira told her. If she wouldn’t her father would get her out, and most likely not gently. She stood up and allowed the water to flow over her feet. After getting onto the shore she began to put on her clothes and just in time as apparently Yemira didn’t have much to discuss with her father, as she came back rather soon with him.
“Wait a moment with your upper clothing,” said Yemira.
Palesta looked confused.
“Give your upper clothes to your father, I wanna make a physical checkup on you.”
Palesta gave her father her shirt, but hoped Yemira would refrain from more sexual talk. Yemira grabbed one of Palesta’s arms and felt ont in in a way that really hurt.
“Sorry,” Yemira said. “Your muscles are in order, at least. You may put on your upper clothing.”
Palesta put on her shirt and sat down onto a rock. She grabbed a boot and while she put it on Yemira said:
“What I’m going to teach you is an art on its own. You can totally not compare it at all with what those people are doing now.”

Palesta looked into the direction Yemira pointed to. Halbanor and Ellanor were training there with wooden swords.
“I won’t bash it down. What Ellanor and his apprentice are doing, is most of all seeking the direct confrontation with the enemy. The hits you can take that way are harsh. That way of fighting will also mean the enemy keeps his sights on you, meaning you have to protect yourself well, and thus heavy armor.
“Our way of fighting however is that of sneaking, leaving the enemy ignorant of your presences and strike at the right moment. Stab, dead, and the monster would never have had the time to realise what happened to it. So no swords and no armor to protect yourself as that would expose your presence. Our disadvantage is thus our vulnerability, so care is required.”
Palesta nodded.
“Ellenor’s boy does have great talent with the sword, I gotta give him that, but if he didn’t have any talent Ellanor would never have accepted him as an apprentice. I know him well enough to know that. Is that sweet girl his daughter? Didn’t she study healing magic?”
“Er, yeah,” Palesta’s father said.
“That could be fun,” said Yemira. “I’ll have a little chat with Ellanor then. When you have made some progress, we can combine our lessons.”
“Combine? But a sneaker is always alone, isn’t she?” Palesta asked in confusion.
“Good point,” said Yemira. “But sneakers do not do everything alone. Sometimes we can be of great value to warriors like Ellanor as assistants. Ellanor may be a real master with the sword, but he too can’t do everything all by himself. So what can you do then. Ellanor can make sure the all enemies keep his focus on him distracting them from you while you can sneak upon them easily and strike. If he can make sure other enemies didn’t notice your action you can easily move on to your next prey. That lovely girl of his could if she’s properly trained for that use her magic to heal all injuries during the fight and that what you could make a wonderful team. So you must not only be able to handle yourself alone, but also in a group.”
Palesta nodded.
“Go home first to eat first and bring your daggers when you come back. Although I’m not gonna make you use them during your first lessons I do wanna check the material you got.”
“Okay.”
“Then I’ll see you back in a vecta, meanwhile I’m gonna watch how well Ellanor’s boy performs. Make sure you’ll be wearing clothes that may get dirty and ripped, as we’ll go into the woords.”

Palesta followed her father home. She wasn’t sure what to think of her new mistress, but it was clear she knew her stuff. These could be interesting lessons.

Maybe becoming a “woman” did have one big advantage in the end.